Teatroterapia

Prowadząca :

• Studia podyplomowe socjoterapia
• Studia podyplomowe - Małe Formy Teatralne i Animacja Kultury w Szkole
• Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna  im. L. Solskiego w Krakowie

Doświadczenia teatralne:

• organizator corocznych Integracyjnych Przeglądów Teatralnych w Legnicy ( Atrium)
• wieloletni opiekun koła teatralnego
• uczestnik dolnośląskich przeglądów teatralnych

Zajęcia realizują między innymi takie cele jak:

• zaznajomienia dziecka z wartościowymi utworami literackimi
• rozwój samodzielności,
• rozbudzanie ciekawości poznawczej,
• kształtowanie i wzbogacanie osobowości dziecka
• korygowanie wad wymowy
• wzbogacanie słownictwa czynnego i biernego dziecka
• rozwijanie wypowiedzi bezsłownych za pomocą gestu, koloru czy światła.
• rozbudzanie wrażliwości i wyobraźni dziecka
• doskonalenie pamięci mechanicznej i logicznej
• integracja zespołu i zacieśnianie więzi koleżeńskich
• kształtowanie poczucia odpowiedzialności i dyscypliny
• dostarczanie radosnych przeżyć emocjonalnych i estetycznych
• zaspokajanie potrzeby twórczej aktywności dziecka
• eliminowanie nieśmiałości
• wzmacnianie poczucia własnej wartości
• rozwijanie uzdolnień aktorskich i innych predyspozycji indywidualnych.

Wieloletnie obserwacje pedagogiczne utwierdzają w przekonaniu, że dzieci najefektywniej uczą się pojmować świat, dzięki zabawie i osobistemu  doświadczaniu tak kształtują własną samoświadomość, opierającą się na ich doświadczeniach życiowych. Im trudniejsza baza doświadczeń – tym gorszy obraz samoświadomości. Do zrozumienia funkcjonujących zasad współżycia z innymi, dzieci zarówno pełnosprawne jak i niepełnosprawne, dochodzą dzięki osobistemu doświadczaniu.

Zajęcia teatralne pozwalają nie tylko odtworzyć takie relacje, ale także  osobiście je przetworzyć, wcielając się w role, czy też doświadczając przeżywania podobnych relacji przez współkolegów, samemu chowając się na pozycję obserwatora.

Zajęcia teatralne stają się niejednokrotnie bazą wyjściową do nabywania umiejętności prawidłowego pełnienia ról społecznych. Wszyscy bowiem nieustannie wcielamy się w role: ucznia, syna, córki czy kolegi ale nie wszyscy zdajemy sobie sprawę, jak w tej roli widzą nas inni. Nie zdajemy sobie także sprawy w ilu rolach moglibyśmy zaistnieć. Koncepcja osobowości Wolfganga Welscha podkreśla ogromne możliwości i zasoby człowieka w kształtowaniu siebie. Wzmacnia tym samym, znaczenie ról i ich wpływ na rozwój człowieka. Przyjmowanie, ćwiczenie i rozwój rozmaitych ról w życiu człowieka powinno sprzyjać kształtowaniu się osobowości, osiągnięciu przez człowieka jego pełnych możliwości. Wychowanie, wydaje mi się z perspektywy stosowanej wobec uczniów teatroterapii, tożsame z psychoterapią, stanowiącą część rehabilitacji czy rewalidacji.

Zajęcia terapeutyczne mają za zadanie niwelowanie kompleksów i wydobywanie na światło dzienne  potencjalnych możliwości dzieci w różnorodnych dziedzinach życia.

Najważniejszą  funkcją teatroterapii, jest przeżywanie wraz z bohaterem sztuki emocji kreowanych przez niego lub siebie na scenie Zgadzam się ze słowami Eweliny Koniecznej, że: teatroterapia  „ otwiera drogę do wyrażania nieuświadomionych i tłumionych uczuć oraz sprzyja harmonijnemu rozwojowi osobowości. Pomaga w potencjalnym rozwoju możliwości osobo twórczych, pełni funkcję postawo twórczą i pozwala widzieć siebie na tle innych. Wyzwala również spontaniczne reakcje emocjonalne i aktywizuje uczestnika do samokształcenia estetycznego, równocześnie pobudzając sferę poznawczą, skierowaną na zdobycie wiedzy o innych ludziach. Ma ogromny wpływ na rozwój zdolności empatycznych oraz umiejętności komunikacyjnych”[1]

Teatroterapia odnosi zamierzony skutek:

• kształcąc wrażliwość dziecka
• doskonaląc umiejętność wyrażania uczuć
• pokazując drogę do indywidualnego wyrażania stanów emocjonalnych
• wszechstronnie rozwijając osobowość dziecka
• ucząc ekspresji

Jako cele pośrednie teatroterapii uzyskujemy wdrożenie uczestników zajęć teatralnych  do aktywnego uczestnictwa w kulturze czyli:

• do świadomego korzystania z dorobku kultury; muzyki, tańca, teatru
• ciągłego wzbogacania słownictwo uczestników zajęć poprzez samo posługiwanie się pięknym językiem ojczystym, rozumienie języka literackiego oraz doświadczanie bogactwa słownika dotąd dzieciom nieznanego
• wzbogacania zakresu rozumienia pojęć, związanych nie tylko z teatrem (np. podczas zwiedzania teatru od kuchni) ale także na temat szeroko pojętego środowiska (np. w trakcie kontaktu z pisarzami czy artystami w Domach Kultury).

[1]  Konieczna E.: Arteterapia w teorii i praktyce, Oficyna Impuls, Kraków 2007,s 68.